Wskaźnik Altmana

        Wskaźnik Altmana jest najbardziej rozpowszechnionym i najczęściej stosowanym syntetycznym miernikiem kondycji finansowej przedsiębiorstwa.   Jego dodatkową zaletą jest możliwość prognozowania niekorzystnych tendencji w zakresie wypłacalności firmy w przyszłości. 


 Konstrukcja wskaźnika Altmana opiera się na trzech podstawowych założeniach: 
- im wyższy poziom bieżących aktywów firmy, tym mniejsze prawdopodobieństwo utraty płynności finansowej, 
- im większy poziom zadłużenia firmy, tym większe prawdopodobieństwo niewypłacalności przedsiębiorstwa, 
- im większy udział aktywów niepracujących, tym mniejsza zdolność firmy do generowania zysków. 

1.       To właśnie powyższe przesłanki stały się podstawą do skonstruowania syntetycznego wskaźnika nazwanego wskaźnikiem globalnym Z, najchętniej stosowanym w analizie finansowej – ze względu na stosunkową łatwość jego wyznaczenia oraz prostotę interpretacji.                                                             Interpretacja wskaźnika 

• 1-Do każdego wskaźnika składowego przypisany jest pewien stały mnożnik.    2-Ostateczną wartość wskaźnika otrzymujemy przez zsumowanie wskaźników składowych.   3-Wskaźnik ten w sposób syntetyczny określa aktualną kondycję finansową firmy, odnosząc ją do -zaproponowanych przez Altmana wartości krytycznych . 

Rozwinięcie wskaźnika 


Altman oszacował dodatkowo dwa podstawowe błędy, którymi może być obarczony ostateczny wskaźnik Z.   Pierwszym jest możliwość bankructwa mimo dobrej kondycji finansowej, drugi to prawdopodobieństwo, że mimo niekorzystnej sytuacji finansowej, firma będzie nadal funkcjonowała na rynku. Altman ocenił te prawdopodobieństwa odpowiednio na 6 i 3 proc. 


Praktyczne zastosowanie wskaźnika Altmana przy ocenie kondycji finansowej firm, potwierdziło jednak jego wysoką skuteczność. Około 95 proc. firm upadających w ciągu pierwszego roku oraz 72 proc. po dwóch latach zakwalifikowanych zostało przez analizę Altmana do grupy bankrutów, a więc takich, dla których globalny wskaźnik Z spadł poniżej wartości 1,81. 


Wskaźnik Altmana dla firm, dla których można określić ich wartość rynkową Z= 1,2X1 + 1,4X2 + 3,3X3 + 0,6X4 + 0,999X5 
gdzie: 
X1 = majątek obrotowy/aktywa ogółem 
X2 = zysk netto/aktywa ogółem 
X3 = EBIT*/aktywa ogółem 
X4 = kapitalizacja rynkowa spółki/zobowiązania ogółem 
X5 = przychody netto ze sprzedaży/aktywa ogółem 


Wskaźnik Altmana dla firm, dla których nie można określić ich wartości rynkowej 
Z= 6,56X1 + 3,26X2 + 6,72X3 + 1,05X4 
gdzie: 
X1 = majątek obrotowy/aktywa ogółem 
X2 = zysk netto/aktywa ogółem 
X3 = EBIT*/aktywa ogółem 
X4 = kapitał własny/zobowiązania ogółem 
* EBIT= zysk brutto powiększony o zapłacone odsetki 


Interpretacja wskaźnika Altmana: 


Wskaźnik powyżej 2,99 – firma o dobrej kondycji finansowej. 
Wskaźnik poniżej 1,81 – potencjalni bankruci. 
Wskaźnik o wartości 2,675 – wartość graniczna rozdzielająca zbiór bankrutów i firm o dobrej kondycji.
                   Model Altmana został stworzony na potrzeby oceny przedsiębiorstw działających na rynku amerykańskim. Sam twórca modelu zastrzegł, że nie musi on działać w innych gospodarkach, tym bardziej tych, które w ostatnich latach przeszły transformację gospodarczą. Stwierdzenie to podyktowane jest kilkoma względami :

• Model Z-csore jest modelem statycznym, a te charakteryzują się skutecznością prognoz tylko względem podmiotów homogenicznych do tych, na bazie których model został stworzony. Nie rozsądnym było by postawienie stwierdzenia o homogeniczności polskich przedsiębiorstwo i amerykańskich.
• Gospodarka Stanów Zjednoczonych jest bardziej stabilna, niż gospodarka polska. Z tego wynika, iż takie modele mogą charakteryzować się wysoką sprawnością prognozowania w dłuższym okresie dla gospodarki Stanów Zjednoczonych, niż w warunkach mniej przewidywalnych, charakterystycznych np. dla Polski, czy innych krajów zaliczanych do grupy "rozwijających się".

W 1990 roku Altman wychodząc naprzeciw potrzeb rynków rozwijających się (tzw. „rynków wschodzących”) poprawił stworzony przez siebie model. Przekazał tym samym narzędzie oceny ryzyka bankructwa inwestorom i kredytodawcom działającym na dużo mniej stabilnych rynkach, aniżeli amerykański . Nowa formuła równania wygląda następująco:

EM Score = 6,56*X1 + 3,26*X2 + 6,72*X3 + 1,05*X4 + 3,25

Jak widać pominięty został wskaźnik zwrotu z aktywów, a w zamian dołożony został wyraz wolny. Dodatkowo stworzył dokładną tabelę ratingową, na podstawie której można dokonać oceny sytuacji finansowej przedsiębiorstwa i zagrożenia bankructwa.

Wartość wskaźnika EM	Poziom zagrożenia upadłością
(0 - 5,5>	Wysokie
(5,5 - ∞)	Niskie